Ospa wietrzna

Ospa wietrzna jest chorobą zakaźną wieku dziecięcego. Dzieci przebywające w przedszkolach lub w szkole bardzo łatwo zarażają się ospą poprzez zabawę jedną zabawką, korzystając z jednego ręcznika lub pijąc napój z jednej butelki. Ospa nie stwarza poważnego zagrożenia dla życia, a raz przechorowana daje dożywotnią odporność.
Ospą wietrzną zarazić możemy się poprzez kontakt z wysypką zarażonego bądź drogą kropelkową. Pierwsze jej objawy pojawiają się zazwyczaj po czternastu dniach od zakażenia. Wirus, pomimo wyleczenia z choroby, nadal jest obecny w naszym organizmie. W chwili, gdy odporność naszego organizmu spada, istnieje ryzyko pojawienia się półpaśca. Ospa wietrzna u dzieci ma łagodny przebieg, u dorosłych jednak prowadzi do wielu groźnych dla zdrowia powikłań.
Pierwsze objawy powikłań pojawiają się po okresie wylegania choroby trwającym przez około czternaście dni. Pierwsze objawy z pozoru przypominają przeziębienie lub grypę: występuje silny ból głowy, zmęczenie, wysoka gorączka. Po pewnym czasie możemy jednak zauważyć, że na naszym ciele pojawiła się swędząca wysypka, której towarzyszą zaczerwienienie, grudki i pęcherze wypełnione płynem. Po paru dniach, pęcherze pękają, tworzą się strupki, które wysychając odpadają od skóry. Wysypka powoduje niestety silne swędzenie, co stanowi problem zwłaszcza u najmłodszych pacjentów.
Zazwyczaj ospa wietrzna nie niesie za sobą większych powikłań, jednak są one możliwe. Do najczęstszych powikłań należą wtórne zakażenie bakteryjne zmian skórnych oraz powstanie nieestetycznych blizn ( na skutek drapania wysypki). Ospa wietrzna prowadzić może także do zapalenia płuc, ucha środkowego i mózgu. Ospa w rzadkich przypadkach może zakończyć się śmiercią dziecka, w sytuacji, kiedy cierpi na choroby autoimmunologiczne oraz kiedy ma obniżoną odporność.
Leczenie ospy wietrznej opiera się na zwalczeniu objawów choroby. Najbardziej dokuczliwym z nich jest świąd, dlatego zaleca się smarowania ran emulsjami o działaniu miejscowym, kąpiele w wodzie w letnie temperaturze z dodatkiem sody oczyszczonej. Chory na ospę pacjent na czas rekonwalescencji powinien pozostać w łóżku. Kiedy gorączka nie ustępuje, wskazane jest przyjmowanie ogólnodostępnych środków przeciwgorączkowych, oprócz aspiryny, która zawiera salicylan. U osób z obniżoną odpornością stosuje się leki przeciwwirusowe, zmniejszające ryzyko wystąpienia powikłań. Szczególnej opieki lekarskiej wymagają ciężarne kobiety, które chorują na ospę. W takiej sytuacji płód dziecka jest narażony na wady wzroku, uszkodzenie mózgu etc.

Zobacz więcej >>