Ospa wietrzna, diagnostyka i leczenie

Ospa wietrzna – najbardziej znany i rozpowszechniony rodzaj ospy, która występuje głównie u dzieci i jest chorobą o bardzo wysokim stopniu zaraźliwości. Ospa wietrzna spowodowana jest herpeswirusem wywołującym ogólne zakażenie organizmu, a jej przechorowanie daje odporność. Nieodpowiednio leczona może doprowadzić do znacznego obniżenia odporności a tym samym do półpaśca.
Źródłem zakażenia dla człowieka jest inny człowiek. Zakażenie ospą następuje drogą kropelkową - na skutek wdychania wydychanej przez chorego wydzieliny dróg oddechowych w okresie zaraźliwości - oraz w wyniku bezpośredniego kontaktu z wykwitem u chorego.
Początkowo choroba objawia się gorączką od 37-40°C, bólem głowy i ogólnym pogorszeniem samopoczucia. Są to objawy wstępne (prodromalne). Następnie na skórze pojawiają się wykwity skórne, które charakteryzują się przekształcaniem się w trakcie choroby; kolejno pojawia się:mała, czerwona plamka, która zmienia się w grudkę, a ta w pęcherzyk wypełniony przejrzystym płynem, który mętnieje, tworząc krostę, która zasychając zmienia się w strup, odpadający od powierzchni skóry po kilku dniach. Ospa najczęściej przebiega łagodnie szczególnie u dzieci natomiast u osób dorosłych ma ona zwykle cięższy przebieg.
Leczenie
Objawowe leczenie skierowane jest na złagodzenie świądu (leki miejscowe i ogólne) i polega na: leżeniu w łóżku podczas gorączki; częstej zmianie ubrania i kąpielach w płynach odkażających (letnia woda z dodatkiem: nadmanganianu potasu, sody oczyszczonej (1 łyżeczka na litr wody) lub siemienia lnianego); podawaniu leków przeciwgorączkowych (NIE stosuje się salicylanów - np. aspiryny - ze względu na możliwość wystąpienia zespołu Reye’a); wykwity należy smarować pudrami lub płynami ograniczającymi swędzenie; u osób z zaburzeniami odporności, zwłaszcza u dorosłych, stosuje się Acyklowir (lek przeciwwirusowy), który skraca czas trwania choroby i zapobiega powikłaniom.

Zobacz więcej >>